در کتابی نوشته شده بود خاکستری رنگی ست خنثی.من را بگویید، میگویم خاکستری آدمی ست افسرده.آدمی که دیگر نمی خواهد چیزی را حس کند.دراز کشیده کف اتاق.بدون اینکه بداند چرا آنجا دراز کشیده است.

خاکستری را از ترکیب رنگهای اصلی می سازند.کافی ست قرمز و سبز و و آبی و سفید و زرد و سیاه ترکیب شوند؛ نتیجه شگفت زده ات می کند. و بعد از آن ، غمگین.

دراز کشیده ای کف اتاق.نمی دانی چرا.خسته ای. نمیدانی چرا. حالا باید بفهمیم یک روز بیش از حد خوشحال بوده ای.یک روز بیش از حد امیدوار بوده ای.یک روز بیش از اندازه خندیده ای.یک روز بیش از حد غمگین بوده ای. یک روز بی از اندازه اشک ریخته ای. حالا تمام آن روزها ترکیب شده اند. و تو دراز کشیده کف اتاق، بهت اتهام بی احساس بودن می زنند. اتهام خنثی بودن‌.