یادداشت اول :: دراکولا

اینجا یک گورستان متروکِ حسابی ست. جایی که تابوت دراکولا برای مدت‌های بیشتر و بیشتری باز نمی شود. کنت دراکولا ، برای مدتی نمی خواست بیرون بیاید. حالا، نمی تواند. لولاهای روغن کاری نشده زیر باران های اخیر، به کلی زنگ زده اند و به سختی در جای خود حرکت میکنند. قوای تحلیل رفته ی جناب کنت به او اجازه ی خروج نمی دهد. فکر می کند.میبیند چندان هم مایل به بیرون آمدن نیست. مایل به تعقیب و ترغیب دختران جوان سرمست نیست. به نزدیکی آدم ها. و بعد، نشان دادن چهره ی حقیقی اش. کنت دراکولا میخواهد مستقیما برود سر اصل ماجرا؛ فرو بردن نیش در گردن یک انسان بدون تمام رمانتیک بازی های مقدماتی.

دراکولا خسته است. از تمام خون خواری هایی که به نام او تمام میشود در حالی که هر یک از آدمها، هر شب و روز، چنگالهایشان را دور گلوی یکدیگر فشار می دهند و نیش هایشان را چنان با ظرافت در گلوی قربانی فرو می کنند و سپس با عطشی دیوانه وار از خون یکدیگر می مکند وخیالشان راحت است همه چیز درست پیش رفته است. دراکولا از جای نیش هایی که در روز ثبت می شود خسته شده است.

هنوز هم تمام خونخواری ها را به پای کنت دراکولا می نویسند.

کوریون ‌‌‌‌‌ ‌‌ ‌‌‌‌‌

یک نفری بی اسم و رسم، یک کامنتی گذاشته توی وبلاگم و به اینجا لینک داده. بسیار هم حظّ بردم تا اینجای خواندنِ شما. خیلی هم کیفور شدم از پیدا کردن اینجا، لیکن این کامنت پیشین یا اگر بوده؛ قبلی‌ترهایش! را من که نفرستاده ام! جهان حقیقتا دیوانه‌خانه است

پاسخ:

نمیتونم ربطش رو بفهمم:)

واه چرا اون کامنتم رو انقدر بد نوشتمش؟ احتمالا اومدم اینجا دیدم فضای وبلاگت خیلی ادبی و انتلکت‌طوره، اونوخ یهو شیفت شدم روی مودِ کلمات فاخر و درج تمامی علائم نگارشیِ ممکن :))

ترجمۀ کامنت قبلی: یک بنده خدایی بصورت ناشناس اومد توی وبلاگم نوشت که برو وبلاگ دراکولا رو در این آدرس بخون، ببین چقدر خفنه و چقدر شباهت دارین و این‌ها -البته که شباهت هم نداریم و شما چیره‌دست ترید بوضوح- خلاصه اومدم اینجا و شروع کردن به خوندن و همزمان توی کامنت‌های بقیه هم سرک میکشیدم که دیدم لینک یکی از کامنت هاتون، لینک وبلاگ خودمه. فلذا برق از سرم پرید که این کیست که بجای من کامنت گذاشته و چرا این کار رو کرده و مشخصا لجم دراومده بود:دی

احساس میکنم ترجمه‌اش گنگ تر شد. بهرحال اونقدرهام اهمیتی نداره. مرسی ازت که انقدر خوب می نویسی و جدا امیدوارم که نوشتنت ادامه دار باشه

چهار و پنج دقیقۀ صبح آدینه‌ات هم بخیر

الان کاملا متوجه شدم:))

اما باز هم نمیتونم بفهمم چرا ینفر باید ادرس وبلاگ منو بفرسته برای دیگران.

ولی کنجکاو شدم وبلاگ شما رو هم ببینم:))))

اگه لطف کنید بفرستید که ما هم فیض ببریم :)

ایناهاش. همین بالا. قبل از کامنت‌های من یک کامنت بی‌نام هست که آدرس وبلاگ منُ داده

دِ آخه مسلمون این چه کاریه که میکنی؟ جمیع مومنان رو با این کارهات انگشت به دهن گذاشتی خب

واسه رفع کنجکاوی آدرس فیضیه رو هم درج کردم. صمیمانه پیشنهاد میکنم برگردی به آرشیو سال‌ها قبل. اونموقع‌ها آخه فاخرتر می‌نوشتم. علائم نگارشی زیادی هم استفاده میکردم. درسته. ممکنه متوجه نشی اما خب، شیک ترین یادداشت‌هام هموناست:))

یه جایی نوشته بودم؛ کسل‌ام، مثل عصر جمعه‌ای که خواب بمونیش. الان دقیقا همونم. تا همین الان خواب بودم و کسل

عصر کسل شما بخیر میس ویلیامز

اره درست میگی.الان دیدمش!

منم تو رو ارجاع میدم به ندیدن پست های خیلی قبل تر:) یجور حماقت خیلی بچگانه ای داره نوشته هام.‌نمیدونم تونستم محوش کنم یا هنوزم همراهمه!

وبلاگت رو نکاه کردم و از اون وبلاگ هاییه که ادم تند تند اسکرین میگیره ازش:) اسکرین گرفتم تا موشکافانه(باید به خودت بلرزی) همه شون رو بخونم:))

+ شب ها جادوی خودشونو دارن. برای همین میشه یه صبح تا ظهر رو برای شب بیداری قربانی کرد. حتی شاید به این کسالت هم بیارزه!

پس کار به موشکافی کشید؛ چالش پذیرفته شد. هاها. البته الان باید برم یه چیزی بخورم که فشارم از عصر افتاده. احتمالا حوالی نیمه‌شب همچون گرگی گرسنه به آغلِ آرشیو تو حمله خواهم کرد.. باز هم یکی دیگر از آن جمله‌های ناب واسه‌ات نوشتم‌ها! دست خودم نیست. اینجا شبیه گالری‌های نقاشیه، وقتی میام اینجا دوست دارم پایپیون بزنم. امیدوارم که این جملات قصار پایپیون‌زده رو از منِ کمترین بپذیرید. یاها هاها و سایر خنده‌های شیطانی

گند زدم به یادداشتت با این همه کامنت بی‌ربطی که پایینش نوشتم. ببخش خلاصه (اموجی تضرّع)

برم کارهامُ بکنم و بعد سر فرصت برگردم ببینم بالا پایین کردنِ آرشیوت در کدام نقطه، منُ وادار به اظهار "واع از این پست!" خواهد کرد. علی الحساب این سه تا جورجی که ازت خوندم رو خیلی دوستش داشتم

ده و نیم جمعه شبت بخیر

اینجا که میگی منظورت بیانه؟

+نظرات پست هات بسته ست. پس کارم یکمی سخت میشه.

+فقط دوست نداشته باش. نظرت رو هم بگو. این که چه چیزی رو درباره ش دوست داری و چه چیزی رو نداری.

+ مرتیکه تو چرا هیچ راه ارتباطی نذاشتی؟!

دراکولا

یادداشت اول

(۸) دیدگاه